Er zijn heel veel tours die je kunt doen in Medellín, maar voor ons was de keuze voor de Urban coffee tour in Barrio La Sierra (Comuna 8) snel gemaakt.  De combinatie van koffie en een community tour, compleet “off the beaten track”, was voor ons de perfecte combinatie. 

We hadden enorm zin in de tour en vonden het ook best een beetje spannend, omdat Barrio La Sierra ooit een van Medellín’s gevaarlijkste wijken was. Met gids Arturo zouden we de transformatie van de Barrio met eigen ogen kunnen zien. Om de tour in dit perspectief te zien, had Arturo ons aangeraden om van tevoren de La Sierra documentaire op Youtube (2004) te zien over het leven in de wijk tijdens het gewapende conflict tussen paramilitairen, linkse guerilla’s en lokale straatbendes.

We ontmoetten Arturo bij de ingang van het San Antonio metro  station in hartje Medellín. Wij waren met ons drietjes de enige deelnemers, dus de tour was privé! Na een ritje met de tranvía (tram) door de Barrio Buenos Aires, kwamen we aan bij het station van de metrocable, waar we de kabelbaan pakten naar la Sierra, de laatste stop. Het uitzicht was geweldig en de rit was al een belevenis op zich. 

Arturo raakte aan de praat met een Colombiaans-Amerikaanse abuelita en en haar dochter, die de rit naar La Sierra puur maakten voor de trip, maar er niet durfden uit te stappen. Zij kenden verhalen over het gewelddadige verleden van La Sierra en deelden deze verhalen met ons. Na het zien van de Youtube video de vorige avond,  konden we ons dit levendig voorstellen. 

Nadat we uit de kabelbaan waren gestapt, liepen we naar de trap met 577 traptreden.

Onderweg zagen we mannen die hun eigen huisjes aan het bouwen waren. Ze waren heel vriendelijk en trots toen we vragen stelden over de bouw. Ondertussen dacht ik alleen maar: omg, die lange trap op met al die bakstenen!!

Verder maakten we een praatje met twee vriendelijke dames die zaten te keuvelen op het balkon voor hun huisje en spraken we een schoolmeisje die Arturo al vanaf baby kent. Zij verzekerde ons dat het niet ging regenen (waar we bang voor waren) en ze had gelijk. Er viel geen druppel! 

Naarmate we verder omhoog klommen, zagen we mannen en vrouwen aan het werk met suikerriet en we passeerden we de lokale (nieuwe) school.

Toen de schoolkinderen ons zagen, viel ik als gringa meteen op naast mijn Colombiaanse reisgenootjes. 

“How are you” en “I love you” vlogen door de lucht. Net als “dame un dollar” -:) maar Arturo legde uit dat er geen geld wordt gegeven, om geen patroon te creëren. 

Nadat we alle treden van de trap hadden beklommen, dachten we dat we bijna bij de koffieplantage waren beland voor onze eerste koffie”shot”, maar niets was minder waar.

Het was nog een flinke, maar mooie wandeling met prachtige vergezichten.

Aangekomen bij Finca “increíble”, werden we allerhartelijkst ontvangen door Rosa. We kregen een kopje koffie met iets lekkers erbij, terwijl Rosa begon te vertellen over de geschiedenis van de finca. Haar vader Mauro was de “ster van de show” met zijn prachtige verhalen en droge gevoel voor humor.

Hij was ook degene die ons de jonge koffieplantjes liet zien en ons uitlegde hoe we de koffiebonen moesten plukken, zodat we ons tweede kopje koffie konden verdienen -:) 

Na het plukken van de bonen, werd onze “oogst” gecontroleerd, en kregen we het productieproces te zien.

De smaak van het tweede kopje koffie was verrassend: een zoete, aromatische koffie die werd gezet met panela (suikerwater).

Onder het genot van dit kopje koffie, vroeg ik mezelf af hoeveel de tour zou uitlopen, want we moesten nog aan de terugtocht beginnen naar het metrostation van La Sierra! Ouch…Maar……er stond een auto klaar om ons naar het metrostation te brengen. Wat een welkome verrassing! We kochten nog snel een paar pakken koffie voor thuis en stapten in het autootje. Dit was een erg leuke manier om de tour te eindigen, geheel in sfeer met opzwepende Colombiaanse muziek!  

Link naar filmpje.

Weer aangekomen in Medellín, hadden we veel om over bij te praten. We vonden het alledrie indrukwekkend om de verhalen over de geschiedenis van de barrio en de finca“increíble” te horen. En zoals vaak in Colombia, waren de mensen en hun verhalen de echte highlight van de dag; hun doorzettingsvermogen om iets te maken van hun vroegere uitzichtloze leven, het optimisme en altijd..het  gevoel voor humor. Nog vol van indrukken en met een dankbaar gevoel dat we de lokale community hadden gesteund met deze tour, gingen we weer terug naar huis.