Een bijzondere ontmoeting in Cabo de la Vela
Tijdens onze reis langs de Colombiaanse Noordkust, reisden we -dwars door de “woestijn”- naar het dorpje Cabo de la Vela.
Door de woestijn naar de “middle of nowhere”
Hobbelende jeep
Zo vertrokken we vanuit Santa Marta voor een aantal dagen naar het meest noordelijke stukje van Colombia. Vanaf Santa Marta namen we een bus naar Cuatro Vías (ongeveer COP25.000), om vervolgens over te stappen op een bus naar Uribia (COP8000). Het laatste stuk naar Cabo de la Vela hobbelden we in een jeep (met erg harde stoelen) over onverharde wegen naar onze eindbestemming (COP15.000).
Cabo de la Vela
Cabo de la Vela ligt aan de kust en is een zodanig klein dorpje met dusdanig weinig hutjes en restaurantjes, dat je er met een halfuur doorheen kunt lopen. Veel mensen komen naar Cabo de la Vela als tussenstop naar Punta Gallinas in het woestijngebied. Wij echter niet.
Terug in de tijd
Je gaat weer even terug in de tijd in Cabo de la Vela. Veel is er niet te doen en te beleven in dit kleine dorpje met drie straten, toch heeft het op ons een grote indruk gemaakt.
Minimalistische barretjes
Na de lange tocht besloten we onszelf te trakteren op een drankje in een van de minimalistische barretjes in het dorp. Al snel raakten we aan de praat met de eigenaar van de bar. Of wij hem wat Engels wilden bijbrengen, dan zou hij onze Spaans deze avond een beetje opkrikken. Zoals overal in Colombia is iedereen ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam, maar in een dorpje waar vrij weinig te beleven is en je meer op elkaar bent aangewezen, schept dat toch meer een band.
Dansje doen?
Na de nodige drankjes vroeg hij of we mee wilden naar een kroeg om nog een dansje te doen. Wij, niet vies van een dansje, waren erg benieuwd waar we uit zouden komen, want “waar kon hier nou een kroeg zijn?” Honderd meter verderop was dan dé kroeg: een container met wat discolampen en een cd-speler met niemand op de dansvloer. Zo, wie wil er dansen?
Bijzondere ontmoeting
Dat we iets te diep in het glaasje hadden gekeken en niet alle alcohol eruit gedanst hadden, bleek de dag erna toen we met lichte hoofdpijn opstonden. Terwijl we langzaam wakker worden, komt er een jongetje van rond de 8 jaar met een verstandelijke beperking naar ons toe gescharreld. Hij gaat een paar stoelen van ons vandaan zitten, maar zoekt langzaam toenadering door af en toe een stoel op te schuiven. Hij begint te wijzen naar mijn camera die op tafel lag. Ik wenk hem dat hij mag komen kijken.
Stralende glimlach
Een stralende glimlach van oor tot oor verschijnt op zijn gezicht. Ik maakte foto’s van hem die ik hem vervolgens liet zien, hij begon te blozen en giechelen. Ik geef mijn camera aan hem en laat hem zien hoe hij foto’s van ons kan maken. Hij wist niet waar hij het zoeken moest van blijdschap. Een uur lang hebben we foto’s met en van elkaar gemaakt, aan elkaar laten zien en gecommuniceerd met gebaren en glimlachen.
Dit zijn de ontmoetingen die reizen zo waanzinnig bijzonder maken! Hoe een simpel dorpje voor ons veranderde in een trip met speciale herinneringen……
Door Mellijn
Reisdatum december 2017
Updated juni 2024
Wil je met een georganiseerde tour naar Cabo de la Vela (en Punta Gallinas), kijk dan hier naar de mogelijkheden. Kijk hier als je meer wilt weten over la Guajira.
